Cumali Sabırlı

Takvimin en güzel günü...

31 Aralık 1954..

Bir güneş doğuyor sabahın hayrıyla.

Konuldu adı dediler ki bu Muhsin

İyilik eden, güzel işler yapan olsun diye

Dediler adına Muhsin.

 

Yazgıdır ya bu daha doğar doğmaz

Gözlerinde alev, yüreğinde cesaret

Herkes tanıdı bir sözüyle

Dediler adı Muhsin soyadı Yazıcıoğlu.

Neydi ki bu yiğit adam

Adı dillerden düşmeyen

 

 

Bir Muhsin var dediler.

Bırakıyor ardında yaşlı gözler

Çıkıyor devlet, millet uğruna yollara

Kar, kış, mücadele..

Öyle cesur, öyle yiğit.

 

 

Bir  sevda uğruna, süzülürken

Gökyüzü en sevdiği ile

Bir ağıt yaktı Keş Dağı

Dediler bir Muhsin var bağrında

Etme, duyurma bize bu kara haberi

Ver bize yüreği cesur adamı.

 

 

Ve inledi tüm Türkiye

Keş Dağı ile..

Muhsin Yazıcıoğlu bağrımda

Uyan ey halkım, bak gidiyor en sevdiğin

Gidiyor en seveniniz.

Kara çıkarttık adını Keş Dağı

Aldın en sevdiğimizi.

 

Dedik bir Yazıcıoğlu var.

Etme bizi onsuz, kılma vatanı Muhsinsiz.

Kaderdi ya sevdamız

Bayraktı ya kavgamız

Hep en önde cesurca

Bir Muhsin var dedik.

 

Farklıydı, ilk günden beri.

Ve duyurdu yine adını Muhsin.

Bak üstümde toprağımın, vatanımın kara bağrı

Çok severken bu toprakları

Yine bu topraklar üstünde alındı canı, cananı.

 

Bu dünya bir han..

Gelen yolcu giden yolcu.

Ama dediler ki bir Muhsin var bu ulu handa

Geldi, gitti ama adı var.

Dört diyara yayılan.

Şerefi var dağlar kadar engin

Denizler gibi coşkulu.

Bir Yazıcıoğlu geçti bu handan

Ölüm ne yapar bu ulu isme.

Hep yaşar, hep anılır.

Bu koca isimle.

 

Cumali SABIRLI